Rzym
historia
Według tradycji, przekazanej przez Liwiusza, Rzym założył Romulus 21 kwietnia 753 p.n.e. i został jego pierwszym królem. Od tej daty liczona jest historia miasta.
Po śmierci Romulusa panowało jeszcze sześciu królów. Tradycja podaje że byli to: Numa Pompiliusz, Tuliusz Hostiliusz, Ankus Marcjusz, Tarkwiniusz Stary, Serwiusz Tuliusz i Tarkwiniusz Pyszny. Numa Pompiliusz (około 715-673 p.n.e.) w czasie swego panowania miał wprowadzić m.in. kult Westy, a Ankus Marcjusz (642-617 p.n.e.) rozszerzył terytorium Rzymu aż do wybrzeży Morza Tyrreńskiego.
Społeczeństwo w tym czasie dzieliło się na dwie podstawowe grupy: patrycjuszy należących do arystokracji i plebejuszy, którzy byli wolnymi obywatelami, ale nie mieli prawa do współudziału w administrowaniu miastem.
Patrycjusze byli podzieleni na tak zwane kurie, a jednostką podziału administracyjnego była tribus. Początkowo w Rzymie było ich trzy (Ramnes, Tities i Luceres). W każdej było po 10 kurii. Tylko patrycjusze mieli obowiązek służby wojskowej. Każda kuria wystawiała 100 ludzi zbrojnych, a każda tribus 100 konnych. Ten podział administracyjny częśćiowo przetrwał do dziś w organizacji Kościoła Rzymsko-Katolickiego.
Prawdopodobnie około 616 p.n.e władzę w mieście zdobyli Etruskowie, .
W 312 p.n.e. rozpoczęto budowę pierwszej drogi rzymskiej via Appia i pierwszego akweduktu.
W I w. p.n.e. armia rzymska, wierna swym dowódcom bardziej niż politykom, stworzyła okazję takim ludziom jak Gajusz Mariusz, Sulla, Pompejusz i Cezar, by mogli sięgnąć po władzę. W tym czasie ludność wiejska, której ziemia została zdewastowana przez Hannibala w 219 p.n.e. masowo przenosiła się do miasta, za nimi podążali niewolnicy i wyzwoleńcy. Ludność Rzymu szybko podniosła się do ponad pół miliona. Imigrantom nie brakowało pracy, miasto się rozbudowywało, konstruowano drogi, akwedukty, targowiska i świątynie. A wszystko to z podatków, które napływały z prowincji.
W 44 p.n.e. Gajusz Juliusz Cezar, obaliwszy rządy Senatu proklamował się dyktatorem permanentnym. Miesiąc później zapłacił za to życiem. Przez 17 lat trwała wojna domowa, a w r. 27 p.n.e. August został pierwszym cesarzem.
W 59 roku n.e. cesarz Neron zorganizował igrzyska wzorowane na greckich. W 64 wybucha w Rzymie wielki pożar. W 72 rozpoczęto budowę Koloseum, w 125 Panteon, a w 216 zostają ukończone Termy Karakalli. Imperium do tego czasu rozrosło się do gigantycznych rozmiarów.
W 212 otrzymują obywatelstwo rzymskie wszyscy jego mieszkańcy. W 247 celebrowano pierwsze tysiąclecie Rzymu. W latach 70. III w n.e. zbudowano nowe mury miasta zwane Murami Aureliana.
Rzym przestał być stolicą na rzecz Rawenny w 402 roku. Zdobyty przez germanów w 410 i 455 roku. Samo cesarstwo upadło w 476.
Po upadku zbudowanego przez Rzymian imperium miasto, razem z resztą Italii, przechodziło z rąk do rąk.
W VIII wieku Wieczne Miasto stało się stolicą Państwa Kościelnego i siedzibą papieży. Siedziba papiestwa była wielokrotnie przenoszona, m.in. do Awinionu.
Około roku 991 Mieszko, pierwszy władca Polski poddaje swoje Państwo pod opiekę Papieża w dokumencie zwanym Dagome iudex. Ponoć pismo to istnieje do dziś w archiwach Watykanu.
W 1527 Rzym zostaje splądrowany przez wojska niemieckie i hiszpańskie pod wodza cesarza Karola V. W latach 1809-1814 wcielony przez Napoleona Bonaparte do Francji, następnie ponownie pod władzą papieży. Wreszcie w 1870 stał się stolicą zjednoczonych Włoch.
W 1929 traktaty laterańskie między papiestwem a rządem Królestwa Włoch ustanowiły obecną sytuację: niewielki obszar wokół Bazyliki św. Piotra i pałacu papieskiego został uznany za niepodległe państwo - Watykan.
W czasie II wojny światowej Rzym został ogłoszony miastem otwartym. 4 czerwca 1944 miasto zostało zajęte przez wojska alianckie.
16 października 1978 Rzym nabrał zupełnie innego wymiaru. Miasto to stało się drugą stolicą Polski...
