powrót legenda historia i religia kultura chór z Tibilisi e-mail

Nie ma chyba narodu, który by jak gruzini, wytworzył i zachował taką obfitość pieśni i dawnych instrumentów ludowych używanych do dzisiaj. Twórczość wokalna ludów Kaukazu jest zdumiewająco bogata. Pieśni wojenne (charakterystyczne dla Gruzji), pieśni pracy, trudu, ale i radości, obrzędowe, biesiadne i miłosne. Oparta na charakterystycznym basowym głosie burdonowym, będącym podstawą kolumny harmonicznej, linia melodyczna prowadzona jest przez dwa lub więcej głosów górnych (pierwszych) z zastosowaniem bogatej figuracji, z efektami ostinato, falsetu, echa, dysonansów, nawet zmiennej intonacji, z silnie zaznaczoną rytmiką i pulsującą nabrzmiewającą dynamiką. Śpiewy chóralne to specjalność i specyfika Gruzji, zawsze w grupach męskich, skrzące się twardą mozaiką gęstych harmonizacji, raczej w niskich rejestrach głosów. Nigdy, jak i teraz, w Gruzji nie rozwinął się śpiew jednogłosowy, nie powstały chóry mieszane ani żeńskie. Istnieją śpiewy kobiet przy pracy i w żeńskich klasztorach, ale to minimalny margines.